Rasim Özdenören' in ilk ve tek romanı.Romanın kahramanları da Cumhiriyetle beraber gelen Batılılaşma hareketiyle özünü ve benliğini kaybetmiş bir takım gençler ve bu sürece protesto olarak gül yetiştirmeyi tercih etmiş ihtiyar bir adam. Diyaloglar çok etkileyici.Özellikle dede ile torununkilere bayıldım. "Gününü değerlendirmeye bakacaksın...Gün nasıl değerlenir bak anlatayım; şimdi ömrünü bitmiş say, ömrün bitmiş de sen yalvarmış, yakarmışsın, sana gözyaşların için cabadan bir gün daha vermişler.İşte şu anda da o bir tek son günün içinde bulunuyorsun.İşte o son günde ne yapacaksan, her gün onu yapacaksın. O zaman bu bahçede gezinemem ki der çocuk. Ne yaparsın ya? Ağlarım. Evet,diyor çocuğa, bu senin dediğini anlamak için bütün bir ömür harcamak gerekir.Ağlamak...Yalnız gözyaşı dökebilen insan anlayabilir bazı şeylerin hikmetini. Ama insan her zaman ağlayamaz, diyor çocuk. O zaman da ağlar gibi durmak gerekir. ...Biz hüzün peygamberinin ümmetiyiz, diyor dede,ağlayabilenler ağlar, ağlayamayanlar da ağlar gibi yapar." Gül Yetiştiren Adam

Gül Yetiştiren AdamRasim Özdenören · İz Yayıncılık · 202117,7bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.