Zweig’in okuduğum dördüncü kitabıdır. Madde olan bir “şamdan” için din aşkı adı altında bunalımların, pişmanlıkların, kahroluşların yaşanması bir sürü insanın hayatının karanlığa dönüşmesine yol açması, üzücü ve insanın varoluşsal kutsallığını bir madde uğruna sınırlamasıdır. Zweig’in diğer kitaplarına göre daha durağan bir anlatımı söz konusudur. Yahudilerin birbirlerine ve kaderlerine bağlılıkları etkileyici bir biçimde aktarılmıştır. Hüzünlü, baş kaldırıcı, etkileyici...
