Sevgili Peygamberimiz H.z. Muhammet ( s.a.v. ) sahabeleriyle birlikte otururlarken, içeriye Ebu Leheb girer ve Peygamberimiz ( s.a.v. )'e;
- Ya Muhammet ( s.a.v. ), ömrümde bir çok insan gördüm, senden çirkinini görmedim, sen ne kadar çirkinsin. Demiş. Peygamberimiz ( s.a.v. )'de O'na;
- Haklısın Ya Ebu Leheb. Demiş.
Bir süre sonra içeriye H.z. Ebu Bekir ( r.a ) girer ve tevafuk bu ya, Peygamberimiz ( s.a.v. )' e dönüp;
- Ey Allah'ın Resulü ( s.a.v. ), çok kişiler gördüm ama senden daha güzeline hiç rastlamadım, sen ne güzel bir insansın. Demiş. Peygamberimiz ( s.a.v. )'de H.z. Ebu Bekir ( r.a )'ye dönerek;
- Haklısın Ya Ebu Bekir ( r.a. ). Demiş.
İçerde bulunan sahabeler bu duruma şaşırır ve içlerinden biri dayanamaz ve sorar;
- Ya Muhammet ( s.a.v. ), bu nasıl olur? Ebu Leheb sana ne kadar çirkinsin dedi, haklısın dedin, daha sonra H.z. Ebu Bekir ( r.a. )'de sana dönüp senden başka güzel görmediğini söyledi, O'na da haklısın dedin. Bu nasıl iştir? Demiş. Güzeller güzeli Resulümüz ( s.a.v )'in yanıtı gecikmemiş;
- Kişi, kişinin aynasıdır, her ikisi de kendisinde olanı bende gördüler. Demiş...
Ne kadar manalı, ne denli güzel bir söz...Yüreğinde olanını karşındakinde görmek. Burada önemli olan öze inmek...derine, çok daha derine inebilmek...işte o zaman asıl güzelliği idrak edebilecek ve her baktığını güzel görebileceksin...
Unutma! Kusurlu olan göz, kusurlu görür !!!
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.