Dostoyevski gerçekten empati olayını baya çözmüş tahlilleri hayran kalınası. Cümlelerin akışı su gibi. Sizi özlemlerinize götürebilecek güçte. Gerçekten kalemin kılıçtan keskin olduğunu anlayabiliyorsunuz rahatlıkla. Hikayenin sonundaki dua ise sevdiğinize verebileceğiniz en güzel hediye. "Ah asla, asla! Senin göğün hep berrak olsun, tatlı gülüşündeki ışıltı ve dinginlik hiç eksilmesin; bir başka yalnız, minnettar yüreğe bahşettiğin o bir anlık mutluluk ve neşe için talihin hep açık olsun! Tanrım! Bir anlık mutluluk! Koskoca bir ömürde az şey mi?.."
