Dip Not: Kitabın ideası üzerine bir yazıdır.
Tarihe adınınızı yazdırmak için bilinen kural şudur; ya en iyisi olun ya da ilk. Bu kuralı revize ediyor ve “veyahut ikonik ol” maddesini ekliyorum.
Bütün söyleyeceklerimden önce ne zaman aklıma yanan sayfalar ve kitap görsem Fahrenheit 451 geliyordu kitabı okumadan bile önce. Bu kitabı ikonik kılan budur. Peki Fahrenheit 451 çok başarılı bir eser yapan diğer detaylar nelerdir ?
Fahrenheit 451 yani 232.77 °C, bir kitabın tutuşması için gereklik sıcaklık.
Bilimkurgularda sanatın olmadığı, William Shakespeare’in ayıp olduğu, şiirin boş huzursuzluk yaratan bir olgu olduğu ve mutluluğun esas olduğu evrenler çok kez tartışılmıştır.
Mutluluk, insanlık olarak sürekli aradığımız. Aynı anda Schopenhauer’ın Hayatın Anlamı kitabını okurken, asıl mutluluğa uğraşırken yaşadığımız evrenin bizi mutlu ettiği ve amatör bir yazarın da dediği gibi, yani benim, “Bütün hayaller gerçekleşmeden önce yücedir daha sonra sadece ulaşılmış olurlar.”
Tarihin en eski buluşlarından biri olan ateşi insanoğlunun onu kontrol edebilmesiyle buluş olarak sayıldı. Yanma tepkimesi için gerekli oksijen seviyesi ve biraz yanıcı madde. Ateşi kontrol edildiğimizden beri, insanlık olarak enerjiye yön verdik ve bu şekilde de çağlar boyunca teknolojik ilerlemeler kattetik. Kitaptaki evrende ise bu gücümüzü kitapları yakmak için kullanıyorduk, çünkü tek kelimesini anlamadığımız bu sayfalar bize salt mutsuzluluk getiriyor ve düzeni bozuyordu.
Cesur Yeni Dünya evreninde olduğu gibi sanat mutsuzluk demekti, bilgiye gerek yoktu. İnsanların mutluluğu için daha az bilgiye, daha az sanata ihtiyacı vardı. Gelişim ancak böyle sürdürülebilirdi. Fahrenheit 451 de benzer düşünceleri sürdüren bir evren tasarlamıştı. İtfayeler eskiden yangınları söndürürken şimdi başlatanlardı. Halk o alevlerin gözalıcı renginde dans etmeyi en son ilkel kabilelere bıraktığını zannettiğimiz şu zamandan çok da farklı bir evrendeydik. Belki de öyle sanıyorduk. Televizyon izliyor, çalışıyor, okuyor ve dedikodu yapıyorduk. Ancak bu mutsuzluktan başka bir şey değildi. Evet düşünmek mutsuzluk getiriyordu ama düşünmeksizin mutluluk ancak düşünmeyi keşfedene kadar varolabilirdi.
