« "Ve günlerden bir gün, 1948'de, kuzenim Münevver, hapisaneye ziyaretime geldi. Bir güzellik girdi içeri. Üzerinde Fransız parfümlerinin kokusu... Bir taşra hapisanesinde bunun ne demek olduğunu tasavvur edebiliyor musunuz? Kendine güvenli şen şakrak bir kadın! Afalladım ve... anlıyorsunuz ne oldu. O sırada on yıldır hapisteydim artık... aşağı yukarı böyle bir şey... Dünya serbest bırakılmamı istiyor, tüm dostlar, hükümetin yelkenleri suya indireceğinden ve salıvereceğinden yüzde yüz eminler ve biz, Münevver'le birlikte yaşamaya karar verdik."
Bundan sonra, yazacağı sevda şiirlerinin öznesi kadının adı artık, 'Münevver' olacaktı. Bu konuda bilinen ilk şiiri, '1944' tarihli 'Sen' di.
' Sen esirliğim ve hürriyetimsin,
çıplak bir yaz gecesi gibi yanan etimsin,
sen memleketimsin.
Sen ela gözlerinde yeşil hareler,
sen büyük, güzel ve muzaffer
ve ulaşıldıkça ulaşılmaz olan hasretimsin...'»
Sayfa 52 - Cumhuriyet GazetesiKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.