"Doğru değil her şeyin bende ikiye bölündüğü,
doğru olan her şeyin kendiliğinden bölündüğü
bir yerden her şeye her an bakılabileceği.
Bir ev seçip ona gözümüzü diktiğimizde, diyor
Merleau-Ponty, bakışımız gider o evde oturur.
Buradayım şimdi, bakışlarım bomboş. Hem de ötedeyim, atımın üzerinde: Nereden nereye gittiğimi bilmeksizin yoldayım gece gündüz.
Bir ışık görsem uzakta dağılacak ortasından çıkamadığım karanlık, bir iz bulacak olsam belli ki süreceği onu ilk noktaya kadar, bir kök var elimde onu salacak topraklar cansız, içine girmeye çalıştığım resmin dışındayım ben.