Öncelikle eserde yoğun olarak “İslam Felsefesi” kavramına karşı çıkıldığı görülmektedir. Bu nedenle de olacaktır ki kitabın ismi “İslam Düşüncesi” olarak tayin edilmiştir. Belki okurların aklına “ikisi arasındaki fark ne ? “ sorusu gelmesi muhtemeldir. Fakat yazarın temelde eleştirdiği: Felsefe kavramının menşeidir. Bu gibi kavramların kaynağı insandır, beşeri sistemdir. Oysaki İslam’ın kaynağı Allah’tır ve ilahi kaynaklıdır. En temelde ki problem budur. Bu nedenle İslam gibi böylesi özel bir kavramın, beşeri aklın oluşturduğu sistemle açıklanmaya çalışılmasına karşı çıkmıştır. Bunu takip eden konu akıl ve din bağlamıdır. Bu iki mefhum birbirinden tamamen zıt, kavuşamayacak iki kavram olarak ele alınmamaktadır. Bilakis birbirleri ile ilişkili olduğu, aklı tamamen yok saymanın doğru olmayacağı söylenmektedir. Fakat buna karşın sadece aklı temele oturtarak bunun dışındaki her şeyi yok saymayı da doğru bulmamaktadır. İnsanın her zaman, her konuda aklı ile doğruyu bulması, ve bu istikamet üzere ilerlemesi pek mümkün görülmemektedir. Çünkü insanın kalıcı kurallar koyabilmesinin önünde aklından ziyade, arzu ve istekleri durmaktadır. Bu da bizi istenmeyen davranışlara her an kayabilmemizi sağlayacak kaygan bir zemin olarak görülmektedir. Bunu engelleyecek olan ise insan nefsinden, beşeriyetten uzak bir sistem olmalıdır. Bu da ilahi sistemdir. Dini kurallar nefsani duygulardan bağımsız, yere, zamana, kişiye göre değişmeyen temel ilkeler üzerine tesis edilmiştir. En önemlisi ise bu kuralları koyanın(Şari’) , kurallara uymasını istediği kulu, kuldan daha iyi tanıması ve o bağlamda kurallar koymuş olmasıdır. (aslında bizi bizden iyi bilene teslim olmak olarak özetlenebilir). Kurallar insanın insanla, evrenle, en önemlisi de kendisi ile olan ilişkilerini en makul şekilde düzenlemektedir. İnsanların dine olan ihtiyacını evrendeki gezegenlerin yörüngelere olan ihtiyaçlarına benzetilerek açıklanmaya çalışılmıştır. Nasıl ki yörüngesinden şaşan gök cismi etrafına kaos saçacaksa, yolundan çıkmış insanda kendi kaosuna sürüklenecektir. İnsanın ekseni, yörüngesi ise vahiydir. İlerleyen bölümlerde ise Platon, Sudur teorisi, Aristo, Yeni Eflatunculuk, Hinduizm, Brahmanizm vb gibi yaklaşımlar ve düşünce sistemleri ele alınarak İslam ile karşılaştırılmalarına rastlamaktayız. Son kısımlarda ise insanın özgür olmasını sağlayan yegane şeyin İslam olduğunu; kulun kula, mala, dünyevi vb şeylere kul olmasını, kölelikten kurtararak özgürlüğüne eriştirdiğine değinilmiştir. Benim okuduğum kısım eserin 1. cildine ait kısımdır. Sanırım 2. cildinde İslam Düşüncesinin temel ilkelerine değinilmekte.

İslam DüşüncesiSeyyid Kutub · Dünya Yayıncılık · 2006107 okunma

·

46 görüntüleme

Sefine

@Ucubeadam ·

29 Ağustos 2020 00:24

İnsan aklıyla doğruyu bulamaz mı?

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.