Toplumsal cinsiyetin tesis ettiği bu ilişkinin 2 ayağı var: Erkek bu ilişkinin bu şekli ile sürmesini genelde tercih ediyor, zira bu denklem çoğu kez erkek lehine işliyor. Ancak gözardı etmememiz gereken bir nokta da, kadınların da bu rolü sorgulamadan, hatta gönüllü olarak kabullendikleri. Zira çocukluğumuzdan bu yana bize öğretilen bu: kadın çocuk bakar, yemek yapar, temizlik yapar.
Farkına varmadan, gönüllü kabullendiğimiz bu adaletsiz rol paylaşımının şöyle bir riski de var; ilişkinin başında bunu çok fazla sorgulama ihtiyacı hissetmiyorsunuz; zira hem size öğretilen bu, hem de çok mutlusunuz, ayaklarınız yerden kesilmiş, o ek yorgunluklar, stres sizi etkilemiyor. Farkındalığınız üzerinden zaman geçip yorgunluğunuz arttığında başlıyor, o zaman da bunca yıl sorgulamadan yaptığınız işleri neden artık paylaşmak istediğinizi karşı tarafa -ve çevrenize- açıklamak zor oluyor.
Bu nedenle naçizane önerim hemcinslerime; sadece erkekleri suçlayarak bu adaletsizlikleri düzeltemeyiz; yeri geldiğinde çevremiz -ki bu sizin anne babanız dahi olabilir- tarafından eleştirilmek pahasına beklentilerimizi açıkça ortaya koymalıyız. Hatta ilişkinin daha başında risk görüyorsanız, sizi bekleyen 10larca yılı düşünüp karar vermeden önce tekrar düşünün derim.