Günler geçip gidiyor, duvarlar üstüne üstüne geliyordu. Çölleri ve muhteşem boş şehirleri hayal ediyor, her saniye hayatının akıp gittiğini hissediyordu. Sanki etten kemikten bir kum saatiydi. Kendini özlemle pencerelerden bakarken yakalıyor, gözlerini asla ulaşamayacağı ufuklardan alamıyordu.
Sayfa 67Kitabı okudu
··
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.