Kapitalin ilk cildinde Marx, kendi "emek" kategorisinin ma hiyetini göz önüne sermek üzere işçinin "sesi" olarak adlandırdığı bir retorik manevraya başvurur. Bu ses, "işçi" ve "emek" kategorilerinin bizim mantıksal olarak "gündelik olanla" ilişkilendirdiğimiz toplumsal ve psişik süreçlerden nasıl soyutlandığını göstermektedir. Bu ses, yaşı, çocukluğu, sağlığı, takatı tarihsel olarak özgül, çeşitli yaşlanma, çocuk olma, sağlıklı olma deneyimlerinden yalıtılmış psişik ve fizyolojik kategorilere indirger. Marx'ın "işçi" kategorisi, iç gözlemsel olan bir sesle, kapitaliste, "Yaşlanmayla vs. ortaya çıkan doğal gerilemeyi bir kenara bırakırsak... yarın da bugün sahip olduğum güç, sağlık ve dirilikle çalışabilmeliyim" diye seslenir. Bu soyutlama, "duyguların," soyutlanmış emekçi ve kendisi de bir soyutlama figūrü olan kapitalist arasındaki hayali diyaloğun bir parçası olmadığı anlamına gelmektedir. "Vicdanınıza sığınmadan... normal uzunlukta bir iş günü talep ediyorum. Bilirim ki paranın sözünün geçtiği yerde duyguların yeri yoktur."
Sayfa 107Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.