Bir âlim,bir gün, münzevi halde, tek başına yaşayan bir âbidi ziyarete gitmişti. Sözün bir yerinde, âlim, âbide: "oturup inzivaya çekildiğin bu halvethanede kendisiyle arkadaşlık edeceğin kimse yok herhalde" dedi. Bunun üzerine,âbid zat elini mushafa uzatıp dizlerinin üstüne koydu ve Kur'ân'a işaretle: "işte" dedi, "arkadaşım budur".
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.