Rüya içre rüya. Kara safranın doruk noktalarında, bir hastane odasında kalmak yerine kaçmakla örülmüş anıların izini silmiyor zaman. Kendimi kendimle vurmuşum, niye?
Bir soru işareti gibi duruyorum ömrümde, neden?
Var olmanın sahte sancıları insanın içindeki hayvana tasma takmamasıyla kontrolden çıkıyor. Kimdim ben onca zaman, kendimi kime dönüştürdüm? İlk nerede başladı döngü ve bu dikenler aslında neden?
Kendimi affetmem kilometrelerce sürecek, suyun dibine dalan da çıkmak için ayağını dibe vuracak olan da benim. Boğulmayacağım. Eteğindeyim. Dönüştüğüm şeyi gördüm.
Bu kitap bana geldi, ben sana. Canım kendim. Iyi olacaksın. Düşle