Süleyman Nazif-Batarya İle Ateş
Şahsı alâkalandıran bazı faziletler vardır ki milli vazifelerde onlara uyulması ayıplanır ve hainlik sayılır. Mesela iyiliğini görmüş olduğumuz bir adama karşı minnettarlık duygusu beklemek bir borç, bir vazifedir. Fakat o hizmet bizim şahsî varlığımıza değil herhangi bir siyasî luzumla veya başka bir sebeple, vatanımıza ve milletimize yapılmışsa, memleketin hayati menfaatlerini o hatıraya ebedi olarak bağlamak ve onun emrî altına sokmak yaraşıksız ve zararlı olur. Her şey gibi yüce gönüllülüğün de bir sınırı vardır. Biz yalnız kendimize ait vazifelere hakim olabilir, onlara hizmet edebiliriz. Milletin görüş ve düşünüşünü hükmümüz altına almak, irade ve salâhiyet hududumuzun dışındadır. Hayır biz ona hakim olmaya çalışmamalı hizmet etmeliyiz. Milletin emelleri ve menfaatleri bizim ruhlarımızda, lüzumuna ve zamanına göre yumuşak huylu ve hiddetli, asil ve intikamcı, itaatli ve âsi hisler ve azimler bulmalıdır. Osmanlı tarihi bizim dostlarımızı da düşmanlarımızıda, birer birer sayar ve gösterir. Dostlar "mı dedim? heyhat!...
Sayfa 86 - TercümanKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.