Balzac'ın bol betimlemeli kalemi bu kez acıya dokunmuş. Acıyı, kelimeler yoluyla göğüs kafesimde hissettiğim bir roman oldu. Fedakarlık ve sevginin bomboş kalplerdeki etkisizliğini gözler önüne seren kitap, acı bir gerçek olan paranın sevilme aracı haline geldiğini yüzünüze hiç acımadan çarpıyor. Ölüm döşeğindeki tek hayali yaşamak değil, son kez kızlarını görmek; hayatını adadığı, o bütün malını, mülkünü, sevgisini, gururunu yollarına döktüğü iki kızını son kez de olsa görmek olan Goriot Baba'ya kızlarının kayıtsızlığı, onun feryatlarına sağır, ölümün kıyısında oluşuna kör olmaları canınızı acıtacak. Zenginliğin ve sosyetenin, pembe panjurlu görünen dış yüzüyle tanışacak fakat iç yüzünün de bir o kadar kirli ve paslı olduğunu göreceksiniz. Göreceksiniz diyorum çünkü, Balzac tüm bunları anlatırken gerçekçi kalemini en sivri haliyle konuşturmuş. Parisin cafcaflı anlatımlarının yanı sıra en izbe köşelerine giren Balzac, bir insan ölürken parasızsa, öldükten sonra da belki hiçbir değerinin kalmayacağını hatta son nefesini verirken bile kefen parasını düşünebileceğini yazmış. Acıların betimlendiği kitap, Balzac'ın zor dilini teğet geçmiş olsa da karakter isimleri okuyucuyu yorabilir ve bu nedenle olay örgüsü karışabilir. Bir çırpıda okunacağını düşünüyor, tavsiye ediyorum. İyi okumalar.

Goriot BabaHonore de Balzac · Can Yayınları · 201714,8bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

zübeyde altınözlü