Ey şafağımın yüzü
Düşümün sisinden yükselen
Acının kapısını vurursun
Ansızın üstüme
Ben karanlığın yastığına
Dayanmış
Kadim hüznümü soyarsın
Bakışlarımın kemerinde
Beklersin
Ay ışığında
Olduğum yerde kışkırtırsın
Firuze basamaklarda
Olasılıklardan önce
Bana
Limon çiçeklerine aşık olmadan önce
Düşlerin gerçekleşmeden
Denizin kokusuna doy, diyorsun.
Kimsin sen?