Üç ayrı dokunaklı hikaye. Ve hepsinde de acıya ,çaresizliğe ve kimsesizliğe katlanmaya çalışan kadınlar.
Kitap, acı bir kağıda ,sevgi ve inanç mürekkebiyle yazılmış gibi.
Her hikaye , karanlık bir odada bulanan küçük bir delikten sızan ışığa bakmaya çalışmak gibiydi benim için. Evet ışık var ulaşabilirsin ona ama hep taşlı yollardan yürüyerek.
Michele in hikayesi o kadar dokundu ki sızıma , gözyaşlarıma engel olamadım. Çünkü evet bu dünyada gerçekten kötülük var . Güçlünün zayıfı ezme hakkını kendinde görme durumu hep var . Ve bu yüzden evet cehennem yoktur, çünkü içini dolduranlar bu dünyaya inmişlerdir.