Anne babaların çocuklarına gerçekten verebileceği tek şey ufak tefek bilgilerdir: tırnak böyle kesilir, gerçek bir kucaklaşmanın sıcaklığı budur, saçtaki düğümler böyle açılır, seni işte böyle seviyorum. Ve bunun karşılığında çocuklar anne babalarına daha soyut ama aynı zamanda daha büyük, daha kalıcı bir şey, onlara hayatı açıklamaya çalışabilmeleri, bir zamanlar James Baldwin'in yazdığı üzere hayatı "kabullenerek ve hınç duymadan" ama aynı zamanda bir parça öfke ve katılıkla aktarabilmeleri için onlar namına hayata dört elle sarılma, hayatı anlama arzusuna benzer bir şey verirler. Çocuklar anne babalarını belli bir nabız, bir bakış, bir ritim aramaya, hikayeyi en doğru şekilde anlatmanın yolunu aramaya mecbur bırakırlar; hikayelerin hiçbir şeyi düzeltmediğini ya da kimseyi kurtarmadığını ancak belki dünyayı daha karmaşık fakat aynı zamanda daha çekilir bir yere dönüştürdüğünü bile bile hem de. Ve bazen, sadece bazen, daha güzel bir yere. Hikayeler geleceği geçmişten çıkarmanın bir yoludur, geriye dönüp baktığınızda bir şeyleri anlamanın tek yoludur.
Sayfa 228Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.