Dostoyevski'nin en gerçekçi romanıymış. Okuduğumda bana da bir o kadar gerçekçi, insanları çok doğru anlatan bir roman olarak geldi. Başta kitabın genel olarak vermek istediği ve benim anladığım mesajı yazacağım, sonra karakterler üzerinden analiz yapmak istiyorum.
Kitap bence toplumda hep aşağılanan ve hor görülen insanların, aristokrat kişilerin bencilce hesapları arasında "ezilişini" konu edinmektedir. Zaten "EZİLENLER" adı da buradan gelmektedir.
Bu bölümde de karakter analizi yapacağım:
Nikolay Sergeyiç: Yazar bu karakterde "gururun kötü bir davranış olduğunu anlatıyor." İkinci olarak "affetmenin çok yüce bir erdem olduğunu gösteriyor." Son olarak "hayatı ağırdan almanın, alttan almanın önemli olduğunu anlatıyor."
Anna Andreyevna: "Bir çocuğun manevi anlamda en güzel hediyesinin kendisini seven bir annesi olduğu gösteriliyor."
Nilli: "Bir çocuğun acı çekerek büyümesi onu büyüdüğünde olgun biri yapar." Bu bence her zaman doğru değildir. Maalesef o çocuk etrafındaki davranışları kopyalar ve büyüdüğünde onu kötü bir karakter sahibi yapar. Benim fikrimce "annesiz-babasız büyüyen her çocuk topluma emanettir."
Prens: Aslında Dostoyevski bu karakterde "devrim öncesi Rus toplumunun portresini çiziyor." Prens'in düzenbazlıkları, ahlaksızlıkları, ikiyüzlülükleri devrim öncesi Rus toplumunun en tipik örneğidir. Para ve şöhret uğruna yapmayacakları şey yoktur. Şimdi düşünüyorum da, aramızdaki çoğu insan hala öyle değil mi?
