Kitap tıpkı Yeraltından Notlar gibi yorucu ama anlamlıydı. O dönemde Fransa'da oldukça popüler olan giyotine tepki olarak yazıldı. Özellikle kitap kadar beni kitabın önsözü de etkiledi.
Bir idam mahkumunun yaşadıkları, hissettikleri ve pişmanlıklarını anlatıyordu Hugo. İnsanların kafasında sürekli "yarım saniyelik bir acı" diye geçen kafa kesme olayı aslında o kadar da kısa değildi. Düşününki altı hafta bunun tutsaklığını yaşıyorsunuz. Böyle demek kolay olabilir ama mental anlamda katlanılacak gibi değildi kitapta.
İdam mahkumuyla asla ama asla empati kuaramayız. Altı hafta sonra öleceğini hatta öldürüleceğini bilen bir adamla empati kurabilir misiniz?
