Atsız’ın okuduğum ikinci kitabı olması ile birlikte anlam kargaşası yaşadığım nadir kitaplardan biri oldu kendisi. Siyasi düşüncesini, önyargılarımızı bir kenara bırakalım ve kendimizi kitabın edebi şölenine bırakalım. Ruh Adam Hüseyin Nihal Atsız'ın üzerinde en çok konuşulan ve en çok incelenen romanıdır. Hüseyin Nihal Atsız’ ın hayat hikayesini göz önüne aldığımızda otobiyografik özellikler taşıdığını anlıyoruz. Kendi hayatından çokça izler taşıdığı bariz belli olan bir kitap. Romanın konusunu ordudaki görevine son verilen askerlikten men edilen Selim Pusat'ın düş ile gerçek arasında yaşadığı olaylar ve aşk oluşturur. Kitapta ele alınan konu “AŞK” hem de zaman kavramını yitirmiş geçmiş gelecek ve bugünde sürekli kendini tekrarlayan aşk. Selim Pusat bu aşk olgusunu üç kere yaşayan otoriter bir asker. Kendisine ömrünü adayan emekleriyle evliliğini kurtarmaya çalışan Ayşe, Ayşe’de bulamadığını Leyla ile gidermeye çalışması ama yüreğini en derinden kavuran Güntülü... bu üç aşk işin içine girince olaylar birbirini kovalar hale geliyor. Kitapta her şey semboller ile ifade edilmiş. Leylâ Mutlak soyadının çağrıştırdığı şekilde Mutlakiyet rejimini, yani Osmanlı Imparatorluğu'nu simgeler. Selim Pusat’ın yaşadığı psikolojik buhranı aslında gidermeye çalışan bir görünüp bir kaybolan bu gizemli kişilik romanda Osmanlı’nın varisi olarak bilinir. Askerlikten birlikte men edildiği kadim dostu Şeref Selim’in iyi yanını. Kitapta farklı şekillerde ortaya çıkan şeytan yani Yek, Selim’in kötü tarafını simgeler. Sürrealizmin etkisini son derece hissettiren bu eser içindeki alıntıları ile birlikte insanın yüreğine işler hale geliyor. Sırf kitabın sonundaki mahkeme sahnesi için bile okunur. Beni çok etkileyen okurken ürperten bu eser kesinlikle okunmalı. Edebi hisse kendimizi bıraktığımız an su gibi okunuyor. Ben çok sevdim. Belki de çoğu şey sembollerle ifade edildiği düş mü gerçek mi belli olmadığı için beni çok etkiledi. Yazar nitekim kendi ruh halini anlatmış, buhranları kimlik karmaşası istediği şeyi arayışı beni derinden sarstı diyebilirim. Uygur masallarından efsanelerinden bahsedilişi( zaten kitabın ana örgüsü bu destanla ortaya çıkıyor destandaki lanetin sürekli kendini tekrarlaması) mitolojik öğeleri içinde barındırmasıyla eşsiz bir hale geliyor. Okuyun okutun! “Kalbin benim olsun diyorum, çünkü mukadder... Cismin sana yetmez mi? Çabuk kalbini sök, ver! Yoktur öte alemde de kurtulmaya bir yer! Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın...”

Ruh AdamHüseyin Nihal Atsız · Ötüken Neşriyat · 201927bin okunma

··

30 görüntüleme

NUR

@Nurmoralll ·

20 Eylül 2020 14:14

Müthişş bir inceleme emeğine sağlık❤️

Deniz

@denizll ·

20 Eylül 2020 14:18

❤️

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Deniz