Başa çıkmanın bedeli vardır. Pek çok çocuk, öfkesini ifade eder ya da kaçar, bu şekilde kendilerine bakan kişilerle olan ilişkilerini riske atmak yerine kendilerinden nefret etmeyi daha güvenli bulurlar. Sonuç olarak, istismara uğrayan çocuklar tamamen sevilemez olduklarına inanarak büyürler; bu, kendilerine bu kadar kötü davranılmasanın sebebi olarak küçük zihinlerinin bulabildiği tek şeydir. Reddederek, aldırmayarak ve gerçekliğin büyük kısmını parçalara ayırarak hayatta kalırlar: İstismarı unuturlar; öfke ya da umutsuzluklarını bastırırlar, fiziksel algılarına karşı hissizleşirler. Çocukken istismara uğradıysanız o dönemde içinizde dondurdugunuz çocuk kalan bir yanınız, hâlâ bu tür bir kendinden nefret etme ve reddetmeye dayanmaktadır. Korkunç deneyimler yaşayan pek çok yetişkin de aynı tuzağa yakalanmaktadır. Yoğun duyguları bir kenara itmek, kısa vadede son derece uyum sağlayıcıdır. İtibarınızı ve bağımsızlığınızı korumanıza yardım edebilir; bir dostunuzu kurtarmak, çocuklarınıza bakmak, evinizi yenilemek gibi önemli konulara olan dikkatinizi sürdürmenizi sağlayabilir.
Sayfa 279 - Nobel Yaşam Yayınevi
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.