Ve gittiğimiz her yere yürüyerek gideceğiz.” Murat Menteş’in Derde Deva Randevu kitabında Kurt Vonnegut’un fikirlerini gördükten sonra bu kitabı okuma listeme eklemiştim,iyi ki de okumuşum çünkü sorgulayan eleştirel distopyaları beğeniyorum.Bu kitabı anlamak için biraz yazarın biyografisini bilmek gerekiyor.Vonnegut İkinci Dünya savaşında Almanlara karşı savaşmış hatta esir düşmüş bir yazar,savaş sırasında belki de hayatının yönünü belirleyen o Dresden bombalaması ve yüz yirmi bin kişinin ölümü onun kalemini savaş karşıtlığıyla doldurmuş. Kitabın konusuna dönersek Üçüncü Dünya Savaşı’ndan sonra azalan insan nüfusu nedeniyle üretimde makineleşme başlar ve giderek makinelerin insanların yerini almasıyla insanlar işsiz kalır ve toplum ikiye bölünür:Zengin mühendisler ve Yuva adı verilen işsiz kalan halk. “İnsanlar, doğaları gereği kendilerini faydalı hissetmelerini sağlayacak işlerle uğraşmadıkça mutlu olamazlar.” Yazar eserin konusu her ne kadar Biz ve Cesur Yeni Dünya’dan arakladım dese de biçim ve içerik olarak çok farklı bir kitap olduğunu düşünüyorum.Özellikle monolog(berber) diyalog,tiyatro ve Şah’ın gezisi metnin içeriğini çok zenginleştirmiş.Üslup olarak da Kurt Vonnegut’un iğneleyici,eğlenceli tarzı kitabı oldukça sürükleyici hale getiriyor. Özetle muadil distopyalara göre kitabı çok beğendiğimi söylemeliyim,okurken sık sık düşünmeme sebep olan metin bana göre değerlidir. İleriye doğru atılan her adım bir gelişme midir düşünmek lazım. “İnsanlığın başlıca işi insan olmayı başarmaktır.”

Otomatik PiyanoKurt Vonnegut · April Yayıncılık · 2018319 okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.