Ah İslam, Yüce Rabbimin bizim için seçip beğendiği Din!.. Değerini bilemedik senin biliyorum. Bu kadar ceza yeter bize.. Yokluğunda sana susamışlığın werdiği azap yetti artık.. Yokluğun acı weriyor bize ta kılcal damarlarımızda hissettiğimiz. Sen yoksun ya, haramlar helal oldu da gıkı çıkmadı kimsenin. Toplum ürkmüş deweler gibi sawrulmuş ortalığa, toparlayacak bir çoban yok. Gençlik bir koyun sürüsü gibi, çoban niyetine kurtlara emanet edilmiş de ana-babaların haberi yok. İnsan-ı Kamil yetişmiyor artık!.. Ama ümitwarız yine de geleceğinden, bizi kucaklayacağından. Bizim sana olan susamışlığımızı bildiğinden ümitwarız. Seni sinelerinde yaşayan gönüllerin bitmediğini, seni başlarına taç yapan iman sahiplerinin seni iştiyakla beklediklerini, sehelerde ağlayan gözlerle seni arzuladıklarını, dualarında Hamd'den sonra seni zikrettiklerini bildiğinden de ümitwarız. We yine ümitwarız ki, sen de bize en az sana müştak olduğumuz kadar iştiyak duymaktasın. Geleceksin, biliyorum. Üstadımızın da dediği gibi: "Ewet, ümitwar olunuz. Şu istikbal inkılabı içinde, en yüksek gür sada, İslam'ın sadası olacaktır". Ewet geleceksin, biliyorum. Bildiğim için de ümitsiz değilim. Ewet geleceksin; ama gelişin uzun zaman almasın!..
Sayfa 89Kitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.