Boş Ev
Başımı kaldırıp gözlerine baktığımda, sanki bütün gökyüzü gözlerinin içindeydi.
Öfkeli ve huzursuzdum. Başımdaki sancı bir ok gibi gözlerime saplanıyordu.
Anılar zihnime bir sağanak gibi yağıyordu. Savrulan ıslak yapraklar, caddelerde yan yana yürüyen mutsuz, tedirgin insanlar... Sanki herkeste gayesiz bir sürat ve bıçak gibi keskin bir surat vardı.
Sayfa 50 - Doğan KitapKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.