Rahipler dinsel teçhizatın yöneticileri olduklarından haliyle muhafazakardırlar, peygamberler ise örgüte değil fakat kendi kişisel ''karizmalarına'' dayanmaktadırlar ve onların devrimci diksiyonu, yani ''bu yazılmıştır ama onu size söyleyen benim'' anlayışı, zorunlu olarak onları statüko eğilimli rahiplerle bir çatışmaya sokmaktadır. Veyahut peygamberin karizması ''rutinleştiğinde'' rahipler gücü ele geçirmektedirler ve veraset sorunu ortaya çıkmaktadır; bu dinamik bütün dünya dinlerinin kendi içsel tarihini şekillendirmektedir.
Sayfa 48Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.