Bütün özel kurumlar ile ekonomik sistemin resmi kurumları tahakküm ve hiyerarşi ilişkilerini destekler. Doğallaştırdıkları belirli yorumlar, genel olarak egemen gruplar ve bireylere avantaj sağlarken hiyerarşide onların altındakileri dezavantajlı bir konumda bırakır. Örneğin, sınırlanmış ve erkek tarafından yönetilen ailelerde erkeğin eşini dövmesi 'kişisel' ya da 'özel' bir mesele olarak tanımlanmakta ve bu konuya ilişkin kamusal söylem, aile hukuku, sosyal hizmetler ve 'toplumsal sapma'nın sosyolojisi ve psikolojisiyle ilgili özelleştirilmiş kamusallıklara sıkıştırılıyorsa, bu durum toplumsal cinsiyet tahakkümü ve hiyerarşisinin yeniden üretimine hizmet etmektedir.