İnsan duygularını bir kaba koyup tartamıyor, hangisi daha ağır, hangisi daha büyük ölçemiyor. Uzak olunca hepsi birbirine benziyor çünkü... Oysa en güçlüsü, en ağırı, en büyüğü özlemmiş. Onu görür görmez, bunu anlamıştım. Küllendi, küllenecek diye beklerken, 'zaman' demiştim hep kendi kendime. Şimdi bunun ne denli komik ve ucuz bir teselli olduğunun farkına varıyordum.
- Zamansa, işte yıllar, işte zaman... Kime, neye, hangi yaraya derman ?
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.