Bir arkadaşım bahsetmişti bu kitaptaki bir hikayeden. "Sır" hikayesi. Hayatımda okuduğum en güzel hikaye oldu. Ve sonra "Mürit" hikayesi. Orada bizim modern yaşamımızı tasvir edişi beni benden aldı. Bir ağacın yaprağının tozdan dolayı nefes darlığı çektiğini söylemesi... Son olarak da "Cüz Gülü" hikayesinde geçen şu cümle: "Sövene dilsiz, dövene elsiz oldum". Tek kelime ile muhteşem bir kitap.
