Şiirin son kıtası ise bu Erzurum kızının aynı zamanda vefalı, yurduna ve sevgisine bağlı bir güzel olduğunu belirtir:
“Dedim Erzurum nen? Dedi ilimdir
Dedim gider misin dedi yolumdur”
Nihayet Emrah, böyle bir güzelin gönlünde kendi yerini hem de ona söyletmek isteyen en duygulu sualini sorar ve istediği cevabı da alır:
“Dedim Emrah nedir dedi kulumdur”
sonra, bunun sağlamlığından emin olmak isteyen, bu sefer hepsinden daha duygulu, daha gönül ürperişiyle sorulan bir sual:
“Dedim satar mısın?”
İşte bu suale alınan cevaptır ki tam bir sevincin, bir saadetin, bir en büyük neşenin ifadesidir. Çünkü sevilen güzel, buna sanki aynı gönül ürperişiyle dolu, aynı ince cevabı vermiştir.
“...Söyledi: Yok yok.”