miras
İnsanın kendi kendisinden nefret etmesi kadar dünyada azap verici bir şey yoktur, sanıyorum. Yıllarca rollerine, yalanlarına aldandığımız bir arkadaştan - adiligini, alçaklığını sezince - hemen ayrılırız. Aşkta da böyle... Sevdiğimiz vücudun bir lekesini keşfedince birdenbire soğur, hatta ona düşman kesiliriz.
Fakat kendimize? Ne yapabiliriz? Hiç! Ahlak anlayışının ruhumuzda tutuşturduğu "iyilik, doğruluk, güzellik" ideali yavaş yavaş kararır. Bu üç alevli eterden meşale sönünce artık karanlık bir çöle düşeriz. Hayvanlaşırız. Halbuki hayvanlık ne kederli bir yaşayıştır! Düşüncesiz, gayesiz, muhabbetsiz, mukaddesatsız bir hayat! 'İyi' yok, 'doğru' yok, 'güzel' yok...
Sayfa 101 - Karbon KitaplarKitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.