Peki siz, iyi misiniz yoksa iyi rolü mü yapıyorsunuz?-Spoiler içermez-
Hepimizin ruhunda bir parça çirkinlik yok mudur? Hepimizin insanlara göstermekten kaçındığı bir iç yüzü? Hiç düşündünüz mü insanlar size baktığınızda ruhunuzu da görebilselerdi ne olurdu? Kim bilir belki de çoğumuz insan içine çıkmak istemezdi!..
Dorian Gray, oldukça genç ve güzel, yüzünün güzelliği dolayısıyla her daim dikkat çeken, bir soylu. Belki de en büyük serveti, güzelliği. Bu sebeple Dorian bu güzelliği hiç kaybetmek istemedi. Bir gün ressam arkadaşı Basil Hallward tarafından bir resmi çizildi ve Dorian öfkelendi. Çünkü resimdeki Dorian çok güzeldi. Ve yıllar geçse de bu güzellik değişmeyecekti. Resim, çizildiği günkü gençliği ve güzelliğinde kalacaktı. Oysa yıllar, Dorian'ın güzelliğini günbegün söndürecekti. Öfkeye kapılan Dorian bir dilek diledi ve şöyle söyledi: "Keşke benim yerime bu tablo yaşlansa ve ben hep genç kalsam." Ne dersiniz, gerçekleşmiş midir dileği?
Kitabın bir diğer karakteri Lord Henry, konuşmaları ve düşünceleriyle insanları etkisi altına almayı başarabilen biri. Manipülasyon konusunda başarılı olduğunu söylesek yalan da olmaz hani. Dorian'ı ilk gördüğünde ondan çok etkilenen Harry, onu da etkisi altına almak istedi keza başarılı da oldu. Hatta öyle ki, Harry'nin kendisini çok fazla etkilediğini düşünen Dorian ondan uzaklaşmak istese de başarılı olamadı. Harry'nin Dorian'ın üzerindeki etkisi öyle bir hâl aldı ki, Dorian genç bir kızın ölümüne sebep olduğu halde Harry'nin onu yatıştıran 1-2 cümlesinden sonra üzülmeyi bıraktı ve hatta bu durumdan memnun olmaya bile başladı. İşte böyle baskın biri. Okunması en zevkli kısımlar kesinlikle Harry'nin sahneleriydi. Onunla çoğu zaman aynı fikirde olmasam bile... Ne söylese altı çizilesiydi. Sadece Harry'nin aforizmaları bile başlı başına bir kitap olabilirdi benim için.
Tekrar baş karakterimize dönelim ve bu sefer de iç dünyasını çözümlemeye çalışalım. Genç ve güzel olmasının hayatına etkileri müthiş büyüktür Dorian'ın. Güzellik yalnız başına bir çok fırsat sunar insana. İnsan, doğası gereği güzel olan şeylere karşı sempati besler. Fikirlerden önce güzellik konuşur. Güzel bir insanın itibar kazanması daha az güzel bir insana nispeten daha kolaydır. Güzele karşı çekimimiz vardır. Lord Henry şöyle der: "Güzel olmak iyi olmaktan daha kıymetlidir. Diğer yandan iyi olmanın çirkin olmaktan yeğ olduğunu da herkesten önce ben kabul ederim." Güzelliğin yanına bir de unvan gelirse o insana açılmayacak kapı pek azdır. Aşk, iş, itibar... Fakat hiç düşündünüz mü, o övülesi güzelliğin bir gün sizin lanetiniz olabileceğini? Ve hiç düşündünüz mü ruh güzelliğinin fiziksel güzellikten daha kıymetli olabileceğini?
Kitabı okurken hep yokuş aşağı iniyormuşum gibi hissettim. Öyle bir yokuş ki sonu karanlıklara çıkan... Dorian Gray'in çöküşüne tanık olmak kolay değildi. O büyük bir sınavdan geçti. Vicdanı somutlaşıp önüne dikildi. Her gün onunla gözgöze gelmek zorunda kaldı. Fakat artık bir gün bu işkenceye dayanamadı. Ve acı sonunu kendi hazırladı.
Değinmeden edemeyeceğim, yazarın kitap boyunca kadınlara karşı takındığı düşmanımsı tavır beni kızdırmak yerine eğlendirdi. Bu düşmanlığı yazarın cinsel eğilimine bağlayanların fazlalığını gördüm. Ancak ben hiç öyle düşünmedim ve hatta kimi düşüncelerine de hak verdim.
Kitap şimdiye kadar okuduğum EN iyi kitaptı. Bu yazarı okumaya devam etmeliyim kesinlikle. Siz de henüz okumadıysanız okumalısınız. Okuyacak herkese keyifli okumalar dilerim.:)
