~ 19. Yüzyıl: Kadın, gece sokakta yürürken bir erkek tarafından rahatsız ediliyor. 21. Yüzyıl: Kadın, hala gece sokakta yürürken bir erkek tarafından rahatsız ediliyor. ~ Petersburg, Yalnızlık ve Dostoyevski... Hayatımın başka bir döneminde okusam büyük olasılıkla çok karamsar bulup boğularak okuyacağım bir kitap olacaktı. Ancak salgın nedeniyle bu denli yalnızlık çektiğim bir dönemde bu denli yanlızlık dolu bir öyküyü okumak bana aksine iyi geldi diyebilirim. Onların yalnızlığı bana da yoldaş oldu. İki tane pırıl pırıl yalnızlığın dibini görmüş karakterimiz var. Beyefendi biraz daha kendinden kaynaklı bir yalnızlık yaşarken, hanım kızımız yalnızlığa mahkum ediliyor. Okurken çıldırmamak elde değil. Nedir bu kadınların yobaz bilinçten çektiği? Kitapta okurken hadi kurgu bu diye sakinleştirelim kendimizi. Ancak o kadar yaşamdan bir kurgu ki hala aramızda Nastenkalar var. Kızlarını koruduğunu düşünen ebeveynler, kızlarına bu düşünceyle hapis hayatı yaşatan ebeveynler... O kadar çok kadın tanıyorum ki böyle, aile evinin fanus yapısından kurtulmak için kendilerini başka bir erkeğin kollarına gözü kapalı atmakta buluyorlar çareyi. Sakınılan göze çöp batar diyen de atalarımız, böylesine sakındıkları kızlarının sakındıkları şeye koştuğunu görünce ayıplayan da yine atalarımız. Ve atalarının cahilliğini sürdürmeye devam eden düşünemeyen insanlarımız... Ah Nastenkacığım, umarım artık mutlusundur.

Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 201974,1bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Büşra