Biri mutsuz iken dostlarının ona nasıl budalalık ettiğini göstermeleri hiç de çekilir şey değildir.

Acaba bir gün bu metafizik olguların, ruhtaki bu kendinden geçme halinde ve uykuyla uyanıklık arasında
beliren gölgeler yansımasının sırrı anlaşılacak mı?

Hayat tecrübelerimle şu yargıya
vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum
var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden
geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım. Ve şimdi
yazmaya karar vermişsem, bunun tek nedeni, kendimi
gölgeme tanıtmak isteğidir.

Tek korkum: yarın ölebilirim
kendimi tanıyamadan.