Geçtiğimiz günlerde değerli birisi hediye etmiş, "Orhan Kemal ödüllü. Oku istersen," demişti. O sıralar elimde okumalarım olduğu ve zaten dişe dokunur bir roman olmazsa çok da romandan yana olmadığım için ilk sayfaları okuyup bırakmıştım. Büyük kayıpmış meğer. Bu sabah elde avuçta okuyacak kitap kalmadığı için Kul'u okumaya koyuldum. Yalan olmasın, ikindi ezanı okunurken bitirdim. Bir iki kısa mola dışında da beni bu anlatıdan alabilecek bir şey çıkmadı. Orhan Kemal ödülünü anasının ak sütü gibi hak etmiş, kana kana içmiş, ziyan olur diye bir damlasını bile israf etmemiş. Tamam, kurgu öyle girift, yan olaylarla destekli değil, yalnızca bir Mercan var ve Mercan'ın merdivenlerde, evinde, civarda geçen durumu anlatılmış ama ne anlatmak. Cemevleri, camiiler, kiliseler bile umudu aramanın yerleri oluyor. Okurken "bu kadar basit bir kurguya bu kadar hassas yaklaşmak... Pes!" deme ihtimaliniz epey yüksek. Bir kadının çaresizliği neredeyse eliyle tutup koklayacak, şöyle avucunda evirip çevirip ne garip şeymiş diyecek kadar yüz göz olacak durumunu yine bir kadın olarak çok iyi işlemiş Şahiner. Mutlak büyük bir kentte mutlak küçücük kalmanın, Allah'tan başka müracaat noktası yokken ve Allah'tan umut kesilmezken tutup umudu kesen bir kadının çok ince hikâyesi bu. Aynı zamanda toplumsal cinsiyetin kendi içsel acımasızlığını da görebilirsiniz. Çalışma hayatının avamdaki kadınlar için getirdiği yıkımları da... İyi ki okudum. Yine olsa yine okurum.

KulSeray Şahiner · Can Yayınları · 20171,070 okunma

·

331 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hüseyin HAKAN