Et yemenin ve bütün ömürlerini tek bir adım dahi atamadan tel kafeslerde tıkış tıkış geçirmeye mahkûm bu tavukların kaderinin zalimliğini düşünüyordu. "Bir gün" diye düşünüyordu Moşe, " gelecek kuşaklardan biri bize katil diyecek; bize benzeyen yaratıkların etini nasıl yiyebildiğimizi, onları, toprağın ve çimenlerin kokusunu duyumsamaktan nasıl yoksun bıraktığımızı, otomatik kuluçka makinelerine nasıl yatırdığımızı, nasıl kalabalık kümeslerde yetiştirdiğimizi, zorla beslediğimizi, kuluçkaya yatamadan bütün yumurtalarını çaldığımızı ve nihayetinde boğazlarını kesip, tüylerini yolup, organlarını parça parça edip nasıl midelerimizi onlarla doldurduğumuzu, salyalarımızı akıtıp dudaklarımızdaki yağı yaladığımızı anlayamayacaklar."
Sayfa 54Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.