Hegel, vicdan ve düşünceden ibaret saydığı insan varlığının öze ulaşabilmesi için kendini zorunlu olarak nesne içinde erittiğini öne sürer. Ona göre insan ancak başkalaşarak kendileşir. Emek sürecinde potansiyel güçlerini dışa yansıtması Tanrının kendini dışsallaştırması gibi bir tür yabancılaşma olarak anlaşılabilir.