Kitabın sayfalarını karıştırırken okuduğum bu cümle, ruhuma sirayet ederek bütün varlığımı esir altına aldı. İşte! O an, anladım ki, " Tamam! Şimdi, okuyacağım kitabı buldum!" dedim, buruk bir sevinçle!... Yorgo Seferis'in yıllar sonra iskeleyi gördüğü zaman zihnine dolan bu cümle, maziye gömdüğüm anılarımı ortaya serdi, birdenbire. Hissettiklerini en az onun kadar bütün benliğimde duyumsamış ve ortak bir bağ kurmuştum, bile! Seneler önce çocukluğumun ve gençliğimin geçtiği şimdi ise, başka bir aileye yuva olan evimizin önünden geçerken, parke döşeli kaldırım taşlarında maziye dair bir iz aramıştım, umutsuzca!... Her gece arkası yarın izler gibi salgın haberlerinden uzak durmak için bir şeyler arıyordum, zihnimi dağıtacak! Yorgo Seferis, sosyal hayatın kısıtlandığı umutsuzluk ve aşırı duyarlılık dolu aylar ile geçen bir zamanda, girdi hayatıma. Aylardır benimle birlikte, yanımdaydı. Denize tutkun, sevdalı iki yürek oturduk, dalgaların karşısında. Şair zulmün getirdiği, savaş yıllarının katılığını ve çirkinliğini anlatırken, ben savaşlar olmadan da insanların birbirlerini yok ettiklerini! Günlüğün sayfalarına siyasal çatışmaların baskısı altında yaşanılan hayatın değişiklikleri ve tükenişi yansır. İnsanların, kendi elleriyle yarattığı yıkım! Ve, tuzla buz olmuş parçalanmış evler! Kaybedilen canlar da, cabası!... Hâlbuki yaşadığım çağ da farklı değil ki, aslında! Elimizde öyle savaş yıllarında ki gibi ateşli silahlar yok, belki! Ya da sokaklar arası, yıkıntı ve harabeler de yok! Etrafa dağılmış üzeri kanla kaplı, cesetlere de rastlanılmıyor! Ama biyolojik silah denilen bir virüs var, savaşmak zorunda kaldığımız! Bazıları vurdumduymaz, kaderci bir zihniyete sahip olsa da!... Hem etrafta kanlı cesetler yerine, ceset dolu torbalar ile gömülü mezarlar var. Yakılan ve yıkılan harabeler arasında dolaşmıyoruz belki de ama dağılmış ve parçalanmış perişan olan aileler var. Hangi yöne baksam herkes paronayak ve depresif!... Yorgo Seferis, 1924 - 1946 yılları arasında yazdığı şiirlerini topluca yayıma hazırlarken günlüğünü de sıraya koyarak düzenler. Ve, “Hiçbir zaman hayal bile etmedim,” diye itiraf eder, “Günlüğe dönüşün bu kadar acı olabileceğini.” Hayal bile etmediğimiz şeyler ile mücadele etmenin ne kadar zor olduğunu, sanırım sizlerde benim kadar çok iyi biliyorsunuz! Öncesinde spontene gelişen, sıradan ve basit olan bir eylemi bile gerçekleştirememek!... Meselâ; maskesiz, özgürce nefes almak! Ya da candan kucaklaşma olmasa da bir, iki cümle hâl hatır sormak! Bazı cahil, kuş beyinli ve bencil insanlar yüzünden, bütün bu haklarımız ellerimizden koparılarak, zorla alındı. Geriye bize kalansa... Hepi topu... salgının gölgesinde kalan hayatımızda herkesten korkarak ve kaçarak yaşanılan, izole bir yaşam!... Her yüzyılda yaşandığı gibi, gerek Yorgo Seferis'in yaşadığı çağ, gerekse de şimdiki çağ da yaşama dair bütün bu yıkımların tek faili ve müsebbibi insanlar! Sanırım dünya alt üst olmadıkça, insanlar durmayacak! Ne diyebilirim ki, insanlara izan ile düşünme yetisine sahip olmalarını dilemekten başka! Öyle sanıyorum ki hislerimiz, güçlü ya da zayıf oluşuna göre, haz ya da rahatsızlık nedeni olabilir. Tıpkı öncesinde okumaktan imtina ettiğim günlük, bir anda okuma hayatıma dahil olarak son derece keyif aldığım bir edinim olması gibi!... Üzerimde yapışıp kalan pası, bir nebze dahi olsa da atmama yardımcı olan, İzmir'in Urla belediyesi yakınlarında bulunan tarihi İyonya kenti Klozamenai' da dünyaya gözlerini açmış, Yunan soyundan gelmesine rağmen Müslüman topraklarında doğduğu için Rum olarak da anılan, Nobel Edebiyat Ödülü sahibi olan Yorgo Seferis'i tanımanızı isterim. Keyifli okumalar, değerli okurlar!...