Uzun zamandır paylaşım yapmadım. Yapmak istemediğinden değil, yapamadığım için. Geçen yıl gibi, bir yıl düşünemiyorum. Hiçbir şey son dört ay kadar, korkunç olamaz!
Şimdi, yaşananların bütün ağırlık ve yorgunluğu üzerimde. Çok şeyi düzene koymam gerek! Beni yeise boğan, kederli yapan, işte bu.
Mart ayında, iki dizim den ameliyat oldum. Şu gelip geçen aylar boyunca özellikle ilk iki ay, etimin kızgın bir bıçakla dağlanıyormuş hissinden kurtulabilmek için çok çaba sarf ettim. Acı veren bir çabaydı bu. Antibiyotikler olmasa nasıl dayanırdım, bilmiyorum.
Acılara verdiğin tepkiler kadarmış, hayata yüklediğin anlam. Acıların, sarsıcı etkisi. Nasıl da değiştiriyor, insanı. Tanrım! En basit şeyleri bile yapabilmek için, ne kadar çok çaba ve sabır lazım.
Uyuyan gözyaşlarınız, uyanmasın.
Sevgilerimle...