Bir gece yarısı Savaş'ların evinde yaptığımız hesaba göre fakültemizde otuz erkek başına bir buçuk kız düşüyordu. Olay belgeleriyle karşımızda kaya gibi duruyordu. Ne yazık ki yapacak bir şey yoktu. Biz de bunun üzerine her sağduyulu üniversite öğrencisi gibi kaderimizi kabullenip boş vakitlerimizde, ders aralarında verdik kendimizi kinge, verdik batağa, verdik 3-5-8’e. Kardeşlerim! Bir bilim yuvasında, bir kültür yuvasında böyle davrandık diye lütfen kınamayın, lütfen hor görmeyin bizi. O otuza bir buçukluk oran otuza on, hadi bilemediniz beş olsaydı ben fakültenin kültürel organizasyonlarının başını çekmez, o gitarı çayırda çimende “trala trala” diye çalmaz, bir kültür ataşesi edasıyla “Haydi arkadaşlar, koşun şiir dinletisine” demez miydim? Derdim. Valla derdim. Ama neyleyim ki olmadı, olamadı...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.