Biçare: Bugün sensizliğin 365. günü.. Sensiz geçen 365 gün, sevdiğimin sesini duyamadığım, gözlerine bakamadığım, kokusunu koklayamadığım, yaşadığını hissedemediğim 365 gün. Dile kolay peki kalbe… Sen de bugün beni anıyor musun merak ediyorum. Daha da derinleşen acılar, bitmeyen sızılar, kurumayan gözyaşı, uykusuz geceler, ayakta tutmaya çalışan ilaçlar. Hiçbiri bu acıyı dindirmeye yetmiyor. Bende açtığın derin yaraları kapatamıyorum ama en acısı ben seni affedemiyorum. Hayatımdan gittin; hayallerimi, seni, beni, gülüşümü, mutluluğumu, anılarımı, geçmişimi, geleceğimi, yaşansa çok güzel olacak olanları, her şeyimi alıp gittin ve ben hiçbir şeyi geri getiremiyorum. Ayrıldığımız günü düşündükçe sanki daha dün yanımdaymışsın gibi anılar taze, ama beni öldürene kadar acı çektirmişler gibi de uzun 1 yıl. Anılarımıza defalarca baktım, mesajlarımızı yüzlerce kez okudum, olmuyor, kafamda hiçbir şey oturmuyor. Varlığına şükredilen bir insan nasıl terk edilir? Böyle çok severken nasıl bir anda bırakıp gidilir? Bu aşka nasıl sırt çevrilebilir? Nasıl kıymışsın bize! Bu soruların cevabını bulamıyorum. Eskileri getiremem, seni getiremem, beni, bizi geri getiremem, yaşananları geri alamam, bu gözyaşlarımı kurutamam. Ben artık senin için dua bile edemem. Ben ömrümün sonuna kadar senin yasını tutma cezasına mahkûmum. Sana sormak istediğim, içimde büyüttüğüm o kadar çok şey var ki ama şimdilik şu kâfi: Mutlu musun?

Bugün sensizliğin 365. günü.. Sensiz geçen 365 gün, sevdiğimin sesini duyamadığım, gözlerine bakamadığım, kokusunu koklayamadığım, yaşadığını hissedemediğim 365 gün. Dile kolay peki kalbe… Sen de bugün beni anıyor musun merak ediyorum. Daha da derinleşen acılar, bitmeyen sızılar, kurumayan gözyaşı, uykusuz geceler, ayakta tutmaya çalışan ilaçlar. Hiçbiri bu acıyı dindirmeye yetmiyor. Bende açtığın derin yaraları kapatamıyorum ama en acısı ben seni affedemiyorum. Hayatımdan gittin; hayallerimi, seni, beni, gülüşümü, mutluluğumu, anılarımı, geçmişimi, geleceğimi, yaşansa çok güzel olacak olanları, her şeyimi alıp gittin ve ben hiçbir şeyi geri getiremiyorum. Ayrıldığımız günü düşündükçe sanki daha dün yanımdaymışsın gibi anılar taze, ama beni öldürene kadar acı çektirmişler gibi de uzun 1 yıl. Anılarımıza defalarca baktım, mesajlarımızı yüzlerce kez okudum, olmuyor, kafamda hiçbir şey oturmuyor. Varlığına şükredilen bir insan nasıl terk edilir? Böyle çok severken nasıl bir anda bırakıp gidilir? Bu aşka nasıl sırt çevrilebilir? Nasıl kıymışsın bize! Bu soruların cevabını bulamıyorum. Eskileri getiremem, seni getiremem, beni, bizi geri getiremem, yaşananları geri alamam, bu gözyaşlarımı kurutamam. Ben artık senin için dua bile edemem. Ben ömrümün sonuna kadar senin yasını tutma cezasına mahkûmum. Sana sormak istediğim, içimde büyüttüğüm o kadar çok şey var ki ama şimdilik şu kâfi: Mutlu musun?

32 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Biçare