Yazarın Nobel'i almış olduğu, benim de sonunu görebildiğim ilk Marquez kitabı olur kendisi. Büyük hevesle başladığım ama bitiremediğim Yüzyıllık Yalnızlık'ın aksine bu kitabı bir çırpıda okumuş bulunmaktayım. Gerçek bir cinayet hikayesi demek yetmez, gerçek bir töre cinayeti hikayesi... Aslında ne kadar da bizden, ne kadar da bize benzer... Kitapta açık açık görebildiğimiz bize benzer çok şey var. Benim de değinmek istediğim bir iki nokta var. "Namus aşktır." cümlesiyle özetlenmiştir cinayetin tek sebebi. Oysa kadın bedeni üzerinden var edilen ve erkeğin koruması altında olan bekaret olgusunun sığlığı, onlar insan öldüremez denilen kişileri cani katillere dönüştürmüştür. Kitapta geçen bir başka vurucu cümle de "Aşk da öğrenilir." olmuştur. Bu cümlenin arkasında yatan sır, bu coğrafyadaki insanların da belasıdır. Romanda köy köy dolanarak evlenecek kadın arayan zengin varlıklı bir erkek, Angela Vicario'ya denk gelir ve artık kızın başına talih kuşu konmuştur, artık seçme şansı yoktur. Dahası bu satırların ardında çok bariz bir şekilde kadına da erkeğe de o roller tekrar tekar biçilmiştir: "Oğlanlar erkek adam olacak şekilde büyütülmüşlerdi. Kızlarsa evlenmek üzere yetiştirilmişlerdi. Gergef işlemeyi, makineyle dikiş dikmeyi, kukalı dantel örmeyi, çamaşır yıkayıp ütü ütülemeyi, yapma çiçekler, kendi uydurdukları tatlılar yapmayı, aşk pusulaları yazmayı bilirlerdi..." (s. 34). Görüldüğü üzere farklı topraklarda geçse de kadına da erkeğe de olan toplumsal dayatmalar her yerdeler. Kitap bu dayatmaları fark etmek için okuyucuya çarpıcı bir örnek olmuştur. Okuma zevki bir yana dursun bu farkındalık için okunmalı, okutulmalı. Eşitliğin ve adaletin olduğu, insanların sessiz ve seyirci kalmadığı güzel günlere...

Kırmızı PazartesiGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 202177,6bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.