GÜLLERİN SAVAŞI: ZAYIFLARIN ELENMESİ
Kaynaklar:
Edward Halle'ın Union of the Two Noble and Illustrious Families of Lancaster and York adlı eseri. (1577)
Raphael Holinshed'in Chronicles of England, Scotland, and Ireland adlı eseri. (1587)
VI. Henry, 2. Bölüm genellikle Shakespeare'in VI. Henry hakkındaki üç oyunun en güçlüsü olarak değerlendirilir (Ki, bence de öyle. Üçlemede en beğendiğim oyun buydu). 
Özdemir Nutku Önsöz'de der ki:
''VI. Henry'nin ikinci bölümü, dörtlemenin en ahenkli olanıdır. Shakespeare bu bölümde daha titiz, yazarken çok daha dikkatlidir. Birinci bölümden farklı olarak, olay dizisini daha iyi bilerek kurgulamış gibidir. Yarattığı karakterler de daha tutarlı ve renklidir. Bizce VI. Henry'nin ikinci bölümü dörtlemenin en tutarlı olanıdır.''
Shakespeare'in İngiliz tarihi hakkındaki önemli oyunlarının ilki olan ve VI. Henry, 1. Bölüm'den önce yazılan VI. Henry, 2. Bölüm ilk olarak 1591 yılında sahnelenmiş olabilir. 1594'te dört yapraklı forma olarak basılmıştır. Olağanüstü uzunluktaki başlığı muhtemelen Shakespeare'in kendi başlığından ziyade yayıncının tanıtıcı yazısıdır. Çoğu kişi bunu 1623 tarihli toplu baskıdaki adıyla VI. Henry'nin İkinci Kısmı veya VI. Herny, İkinci Bölüm olarak bilir.
VI. Henry tarihsel olarak 1422'de henüz dokuz aylık bir çocuk olduğu tarihten 1461'e kadar ve daha sonra 1470'den 1471'e kadar İngiltere'nin kralıdır. Oyun, İngiliz tarihinde Yorkların Lancaster monarşisine meydan okumasına yol açan karanlık bir döneme odaklanır; bu daha sonra Güller Savaşı olarak bilinen iç hanedanlık savaşına dönecektir.
İkinci bölüm çok iyi kurgulanmıştır, ama vurgu farklıdır. Olaylar yerel dekora uygun ve o derece anlamlıdır; ayrıntılı ve etkili biçimde gelişir, ayrıca birincisine oranla daha geniş bir çevre içinde geçer. Dağılma ve anlaşmazlık yalnızca ülkeyi yöneten soylular arasında değil, orta tabakayı da kapsayan sıradan insanlar arasında da görülür. Huzursuzluk ülkenin tamamına yayılmıştır. Örneğin zırh yapımcısı Horner ile çırağı Peter, Suffolk'u esir alan korsanlar ile Suffolk, Jack Cade ve Iden vb. arasında bu huzursuzluğa tanık oluruz.
Oyundaki en canlı karakterlerden biri, York'tan aldığı cesaretle Kent halkını isyana teşvik eden ve Londra'ya korkunç bir saldırı düzenleyen ateşli bir asi olan Jack Cade'dir. Fakat VI. Henry, 2. Bölüm'deki Cade, Holinshed'in ''Chronicles'' eserinde tarif edilen eğitimli genç değildir; 1450'deki isyana öncülük eden tarihsel Jack Cade ile 1381'deki köylü ayaklanmasına öncülük eden asi Wat Tyler'ın* birleşimidir.
Yine bu bölümde karakterlerin çok daha iyi boyutlandırıldığına ve canlılık kazandığına şahit oluruz. İngiliz soyluları genelde çıkarcı, iktidar hırsı olan, ülkelerinden çok kendilerini düşünen kişilerdir. Bu atmosfer içinde, iyi ve dürüstlerin yok olmaları doğaldır; Gloucester Dükü Humphrey gibi.
Görüldüğü gibi merkezdeki tema siyasal entrikalardır. Olaylar ön plana çıkarılmış, simgesel olanlar arka plana itilmiştir. Shakespeare'in çeşitlilik sağlamak için getirdiği bu fark, yazarlığındaki gelişimi de gösterir. Yazar bu bölümde, birinci bölümde gerçekleştiremediği bir şeyi başarmıştır: Tarihteki karmaşık dönemi dramatik etkiyi azaltmadan, tam anlamıyla oyununda kurgulamak. Oyunun sağlam bir yapısı ve çok inandırıcı bir gelişimi vardır.
Şiirdeki acemilik genç Shakespeare'in ustalığını halen geliştirmekte olduğunu gösterse de oyunun cazibesi gölgede kalmış tarihsel figürlere ve olaylara göz alıcı biçimde hayat vermesinden ve onları sürükleyici bir anlatı şeklinde sunmasından gelir. Vahşice bir hırsa sahip Yorklu Richard'dan güçlü bir iradeye sahip Anjoulu Margaret'a kadar tüm tarihsel karakterler oyun her sahnelendiğinde öylesine derinlik kazanır ki tarihçiler Shakespeare'in onları yeniden yaratmasının etkisinden kurtulmakta zorlanır.
Çağdaşlarının şiirsel yazını ve sahne tekniklerini kullanan Shakespeare coşkulu, duygu yüklü bir drama yaratır ve krallık hırs temalarından faydalanarak olayları bir çerçeveye oturtmak adına tarihsel kaynaklardaki materyali yeniden şekillendirir.
İlişkilerdeki kırılmaların merkezinde Kral Henry'nin kendisi vardır. Arabulucu olmak ister. Fakat York ve Kraliçe Margaret onun ''dindar tabiatının'' taç için uygun olmadığını düşünür ve duaya düşkünlüğünü zayıflık olarak nitelendirir. Nihayetinde Henry'nin dindarlığı elini kolunu bağlar ve kararsızlığı yüzünden olayların gittikçe dışında kalır. Sonunda St. Albans Savaşı'nda köşeye sıkıştıklarında Margaret ''Nesin sen?'' diye umutsuzca haykırır. Merkezdeki boşluk, en güçlü olan hariç herkesi -cadılarla işbirliği yaparken yakalanan ''iyi'' Gloucester Dükü'nün eşi Elanor'dan denizde başı vurulan kraliçenin talihsiz sevgilisi Suffolk'a kadar- içine çekip yok eden bir iktidar boşluğu yaratır.
Faydam dokunduysa ne mutlu bana, keyifli ve verimli okumalar.
*Epigrafta bahsi geçen kişi için bakabileceğiniz kaynak:
tr.wikipedia.org/wiki/Wat_Tyler
KAYNAKÇA:
1- 
Shakespeare Kitabı
2- 
Kral VI. Henry - II Önsöz, Özdemir Nutku
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.