Bu boş nesneye. Kendi gözlerinden olacaktı yıkımı,
Doğrulmuş yavaşça, uzatmış ellerini çevresini
Saran ağaçlara; söyle ey orman var mı yazgısı
Benden daha kara bir seven? Sen bilirsin ancak bunu.
Sen oldun nice sevene gizlenecek yer, sığınak.
Var mı bunca çağlar içinde benim gibi
Yokolduğu söylenecek biri daha, sevgiden?
İşte görürüm,