- Konuşmanı özlemişim.
Senin için kelimelerim bitti. Sen bitirdin.
- Sen yanlış yaptın hacı, olacak iş değildi bizimki. Anlamadın.
Biliyorum.. Bazen seninleyken bile böyle düşünürdüm, Anlamadığımı düşünürdüm, kendi elimle seni kaybettiğimi. O zaman ölmek gelmişti içimden, geberip gitmek! Bu aralar yine oluyor ama… Kimse yok ki. Kimi kaybediyorum? Niye yine böyleyim, bilmiyorum..
- Dur biraz daha konuşalım. Aslında bunları özlüyorum.
Seni diyemiyorsun değil mi? ”seni özledim” demiyorsun. Her zaman kraliçelik peşindesin, hep ulaşılmazsın. Halbuki ben o kadar çok şeyi özledim ki. Unutuyorum bazen. Artık fark etmez diyorum. Dünya artık böyle benim için. Sen yoksun. Yoktun zaten. Bunu niçin yapıyorsun? Aklımı karıştırıyorsun.. Bu iş bitmedi mi he, 5 yılımı senin için harcamadın mı? Ben yapamam. Hem seninle hem sensiz olamam. Napalım, ben böyleyim. Ben gidiyorum..
Dar Alanda Kısa Paslaşmalar