Dostoyevski’nin kaleminden okuduğum 7.eser olmasına rağmen onun kelimelerine doymuyorum. Okuduğum bütün kitapları gibi bu kitap da sonu gelmeyen bir içe çöküş yaşatıyor insana. Artık onun kitaplarını okumaya başlamadan önce beni duygusal anlamda nasıl etkileyebileceğini tahmin edebiliyorum. Çünkü onun kalemi çok farklı.
Bu kitap da okuduğum ve belki daha onun yazdığı ama benim okumadığım kitaplar gibi kendimi yavaş yavaş bulmama olanak sağlıyor. Dedim ya okuduğum 7.eseri diye, hepsinde kendi içimi gördüm ve şimdi de tahmin edebiliyorum ki okumadığım diğer eserleri de bana aynı hazzı, isteği yaşatacak. Bu güzel bir önsezi.
Ezilenler, anlattığı olaylar bakımından diğer kitaplarından daha az şey içeriyor fakat okuduğunuzda size belki de en azından ‘Suç ve Ceza’ kadar duygusal anlamda bir şeyler katacak. Ruhsal çözümlemeleri, yer betimlemeleri, karakterlerindeki o ruhsal bozukluklar... Bu kitap olay olarak değil belki ama ruhsal anlamda size doyumsuz gelecek. Kesinlikle okumanızı önerdiğim bir başka Dostoyevski eseridir.