"İnsan; bir varmış, bir yokmuş." desek bu normal bir durum olarak yer etmiştir zihinlerde, peki ya "Ölüm; bir varmış, bir yokmuş." desek? Varlığına alışılan olguların yokluğu bazen karmaşaya neden olur ki bu yok oluş ölüm gibi hayatın ekseninde yer alan bir durum ise kaos ortamı getirecektir. Her şey "Bir ülke yeni şartlara ne kadar uyum sağlayabilir ki?" düşüncesinin önderliğinde ortaya çıktı. Ölüm ortadan kayboldu. O ülkede artık kimse ölmeyecekti. Alışılanın dışına çıkılması da uzun vadede sorunlar silsilesini oluşturdu. Ölüm... Aileni, arkadaşlarını, kısacası sevdiklerini bulabilecek, sende üzüntü oluşturabilecek ölüm ortadan kayboldu; ama normal olanın ölümün olması gerektiği de çok geçmeden anlaşıldı. Kısacası hayatın devam etmesi için doğum gibi ölümün de gerekli olduğu bir kez daha doğrulandı bu eserle. Ve ölüm tekrar geri döndü. Hem de yeni bir uygulamayla döndü insanların hayatlarına. Ölüm zamanlarını zarflarla göndererek geri dönüş yaptı. Evet, yanlış okumadınız ölüm tarihlerini göndererek dedim. Düşünelim bir kere. Ölüm tarihinizi biliyorsunuz. Ne yaparsınız? Yapacak onca iş, üzüntü veren durumlar, borçlar, ödemeler... Hangisi umrunuzda olur öğrendiğiniz andan itibaren? Her an diken üzerinde yaşamaz mı insan? Yaşar gibi hisseder mi orası da ayrı bir muamma. Sonuç olarak okuduğum satırlar da gösteriyor ki: Yaşamın döngüsü bozulursa, tüm dengeler bozulur. Her şeyin olağanı vardır ve her şeyin fazlası zarardır. Yaşamın bile.

Ölüm Bir Varmış Bir YokmuşJosé Saramago · Kırmızı Kedi Yayınevi · 202011,8bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emine Karakaş