çicek ve mermi
Ben çilesiyim dünyanın
Ellerim pranga
Gözlerim karanlık dehlizlerin kaybolmuş -yuvası
Kafamdaki milyonlarca sayılara inat
Yüreğimdeki kelimelerle
-sesleniyorum
Ey bu şehrin insanı
Ölmenin ne kadarı zorsa
Yaşamanın binlerce katı mübah
Ben sana dünyanın
Parlak ve haykıran sesiyle yazıyorum
Gelecekten korkuyorum
Tesirli bir ağrı kesiciden koparılmış parçayım -ben
Parçalanışımın etkisini kuş cıvıltılarıyla -örtüyorum
Fersah fersah büyüyorum her gülüşünde
Ben dünyanın binbir masalından hiçbirine
Vasıl olamamış bir sıradan olarak
Farklı dünyaların insanlarıyla haşır neşir
Bu insanlar sessiz bir iz peşinde
Hepsi kağıt parçalarına adamışken -kendilerini
Ben ne kadar uzaklıyım onalara,onlara
Bi ceset edasıyla
Birden soğuyuveriyorum
Kefenim taş ve çamur
Kurduğum binlerce hayale karşı
Unuttuğum milyonlarca gerçek
Yaşıyorum ve yaşama arzusu kemiriyor -iliklerimi
Daha fazla,daha fazla
Biliyorum istemek bazen yüzsüzlüktür
Aklıma vurduğum günah taşlarının acısı bu
Yabancısıyım bu şehrin
Haykırışların ve gülüşlerin
Yanımda taşıdığım yüzlerce dolmamış kalem
Hepsiyle yazdığım tek bir doğru
Ben kimseyi tanımam
İnsanı bilmem
Zira çözümsüz kuramların
Bilinen formülüdür parmaklarım
Tüm bunlara inat
Sana doğrulttuğum
En güçlü silahtır yüreğim
İster çiçek doldur
İster mermi.
||||||||||||||||||||
•Emine Bey•
Sayfa 6 - serçe dergisi
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.