Abdullah Ataşçı’nın kaleminden dökülen, benim dilimi bağlıyor. Ne yazsam eksik bir şey kalacak bu kitapla ilgili. Zaten öyle sağlam kurgulanmış ki ipucu verip işin tadını kaçırmak da istemem.
Yaşanmışlıkları, mahalle hayatını, dedesini, abisini, sevdiği kızı anlatan kahraman anlatıcı Hasan’ın sohbet havasını gerektiren üslubu mükemmel bir buluş. Romanı okurken yer yer gülsem de hüzün hep üst taraftan bakıp durdu. Postmodern anlayışın metafiziksel durumları yansıtma, düşsel anlatım, metinlerarasılık gibi imkanlarından yararlanılması romanı tekdüzelikten kurtarıyor.
Abdullah Ataşçı, birçok eseriyle kitaplığımda uzun süredir duran ama kalemiyle yeni tanıştığım bir yazar. Daha çok okuyacağım. Henüz tanışmayanlara da daha fazla beklememelerini önereceğim.