Hegel, koşulsuz, mutlak ve sonsuz olana dair spekülatif arayış bağlamında diyalektiği aklın zorunlu ve kaçınılmaz bir etkinliği olarak gören Kant’ı överken, aklın bu zorunlu ve kaçınılmaz etkinliğini metafizik yanılsamaların kaynağı olarak kabul ettiği için eleştirir. s. 61